Nowa Atlantyda

Nowożytny projekt stworzenia nowego wspaniałego świata został literacko opisany w powieści Franciszka Bacona "Nowa Atlantyda".  Powieść ukazała się w roku 1620. Opisuje ona idealne państwo, w którym za pomocą techniki, nauki oraz państwowej organizacji, z życia społecznego wyeliminowano choroby, cierpienie, biedę, przemoc, niesprawiedliwość. 

Przysłuchując się debacie dotyczącej aborcji, która odbyła się w poniedziałkowej edycji programu "Tomasz Lis na żywo", przed oczami stanął mi właśnie ten projekt. Zwolenniczki aborcji co rusz to powoływały się na "prawo" kobiety do usunięcia chorego dziecka. Ich zdaniem, "zmuszanie" kobiety do urodzenia takiego dziecka, jest łamaniem przysługujących im praw człowieka. U podstaw prezentowanego przez nie stanowiska leży więc przekonanie, że tylko zdrowe dzieci są "warte życia", natomiast chore i niepełnosprawne już niekoniecznie. Chorzy i niepełnosprawni są bowiem ciężarem dla zdrowych i sprawnych, a sensem życia tych ostatnich jest "samorealizacja". Zgodnie ze światopoglądem feministycznym,  to kobieta  decyduje o tym, dzięki czemu nastąpi taka "samorealizacja".  Jeśli więc urodzenie chorego dziecka uniemożliwi kobiecie "samorealizację", to powinno przysługiwać jej prawo wyboru urodzenia go albo usunięcia.

  

Paradoks współczesnego świata polega jednak na tym, że wbrew feministycznej propagandzie, to nie jednostki tworzą swoje własne wizje udanego życia. Wizja udanego życia jest im bowiem narzucana z zewnątrz. To różne gałęzie przemysłu ręka w rękę tworzą swój własny wzór "samorealizacji". Intensywna konsumpcja, mobilność, "wieczna młodość", odpowiedni wygląd to najważniejsze elementy składowe tego wzoru. Człowiek sukcesu to młody, dobrze wykształcony, ubrany w markowe ciuchy pracownik korporacji, który stołuje się w renomowanych lokalach, jeździ dobrym samochodem a urlop spędza w drogim kurorcie. Posiadanie niepełnosprawnego dziecka zdecydowanie uniemożliwia osiągnięcie "sukcesu". Co więcej, bycie niepełnosprawnym oznacza "przegraną". Patrząc więc  z tej perspektywy należy stwierdzić, że w interesie samych niepełnosprawnych leży, żeby się w ogóle nie rodzili. Bo po co mają całe życie cierpieć z powodu swojej nieprzydatności do intensywnej konsumpcji! 

Feministki żądające dla kobiet prawa do dokonywania selekcji własnego potomstwa, mają więc w pewnym sensie rację… Społeczeństwo konsumpcyjne nie potrzebuje pasożytów. Takie spojrzenie na sprawę jest ściśle powiązane z lewicowym materialistycznym światopoglądem. Jeśli człowiek jest tylko kawałkiem materii, którego po śmierci nic już nie czeka, to powinien chociaż mieć prawo do przyjemnego życia… 

W swoim ostatnim tekście zwróciłam uwagę na to, że proaborcyjny  feminizm jest blisko spokrewniony z ideologią narodowego socjalizmu. Różnica między III Rzeszą a współczesnością polega przede wszystkim na tym, że w tamtym systemie to państwowa biurokracja dbała o higienę rasową. Natomiast feministki walczą o to, by sami rodzice dbali o to, by nie rodziły się dzieci "niewarte życia"… 

W swoich filozoficznych pracach Franciszek Bacon twierdził, że człowiek sam jest w stanie wydobyć się z upadku spowodowanego przez grzech pierworodny. Przypomnijmy,  podstawą światopoglądu chrześcijańskiego jest przekonanie, że cierpienie, choroby, bieda i przemoc są skutkiem grzechu pierworodnego. Bacon wierzył, że dzięki wynalazkom naukowym i państwowej organizacji człowiek będzie w stanie wyeliminować ze swojego życia wszystkie te negatywne zjawiska. Higiena rasowa idealnie więc wpisuje się w baconowski program budowania Nowej Atlantydy. Jeśli bowiem nie jesteśmy w stanie wyleczyć wszystkich chorób, to należy  wyeliminować je z życia społecznego w inny sposób. Zabijanie chorych i niepełnosprawnych nienarodzonych dzieci jest jednym z takich sposobów.